16 diciembre 2008

Frío

El frío se cuela por debajo de mi jersey y hace mella en mí poco a poco. He pasado una noche horrible a causa de un costipado que no termina de salir pero que, por las noches no me deja dormir. Deámbulo por la oscuridad y el silencio de mi casa, voy a la cocina y me tomo un tazón de leche caliente, cojo pañuelos y me voy a la cama. Compruebo que efectivamente, sigo sin poder dormir y me incorporo para poder coger una mota del aire que se supone que hay en la habitación. Es amargo, frió, penetrante. Es traïdor porque hace que mi costipado augmente por momentos sin darme apenas cuenta. Se me caen los párpados mientras intento no olvidarme de respirar, ladeo la cabeza somnolienta...y al final caigo rendida.

Suena el despertador, y me recuerda que tengo que levantarme. Voy al baño y me ducho mientras pienso que ya no recuerdo cuál fue el último dia que tuve fiesta y que aún quedan muchos más para tenerla. El costipado no me deja hablar, tengo una voz ronca y irrisoria.
Paseo a los perros. Ellos también tienen frío, se les nota porque se apresuran en hacer sus necesidades y volverse a la puerta ellos solos. Y yo, se lo agradezco.

Cojo el metro y me embarco en un día más...de este frío invierno que se me está haciendo eterno.

4 comentarios:

Anónimo dijo...

Wow! Quin blog més xulo!!
I em tens a enllaços!!
Vinga jo tb t'agrego!
Ens llegim!

DooMMasteR dijo...

Sort que s'apropa un anticló, per què Déu n'hi do el fred d'aquests dies!

Que et milloris! Una abraçada!

Anónimo dijo...

Atxis!
crec q també m'he constipat!!
aghh

Y dijo...

És que el fred, potser, és de les pitjors coses que ens poden regalar... oooooh, que mal!

Millora't eh! ;).

Per cert, dissabte va ser genial, no va venir! xDD jajaja